NC เนตรแม่มดมิน (Short Fic on Twitter)
(คำเตือน ใส่หูฟังด้วยนะคะ) ร่างระหงบอบบางที่นอนหลับใหลบนเตียงกว้างในห้องนอนของราชาหนุ่ม ด้วยพิษร้ายจากอสรพิษ แต่ทว่าอำนาจของมินตราแกร่งกล้าพอที่จะเอาชนะความร้อนดั่งไฟสุมได้ เธอจึงเพียงแค่สลบไสลไปก็เท่านั้น เจคที่ฟื้นจากพิษไข้นั่งเฝ้าเคียงข้างแม่มดผู้อ่อนแอไม่ห่าง พลางมองใบหน้าหวานที่หลับพริ้ม เขารอดชีวิตมาได้ก็เพราะพลังอำนาจของคนตรงหน้านี้ "อะ อือ อื้อ" เสียงครางในลำคอเมื่อคนตัวเล็กตื่นจากนิทรา แววตาหวานกระพริบเบาๆ ความงัวเงียยังคงทำให้ร่างบางมึนๆอยู่บ้าง จนกระทั่ง "เจ้าช่วยข้าทำไม" "..." "เจ้าควรจะหนี แล้วปล่อยให้ข้าตายไปซะ" ราชาหนุ่มเอ่ยขึ้นแต่ยังไร้ซึ่งเสียงตอบรับ ดวงตาคู่สวยมองไปยังร่างสูงกำยำที่ดูจะหายดีเป็นปกติแล้วหลังที่เวทมนตร์ช่วยไว้ได้ "เพราะท่านคงจะเป็นคนเดียวที่แกร่งกล้าสามารถและ...." เสียงแผ่วของมินตราชะงักไปก่อนจะเอื้อมมือเล็กไปจับหลังฝ่ามือใหญ่ของคนที่นั่งอยู่ข้างๆ "ปกป้องข้าได้ ช่วยข้าจากการเป็นแม่มดที่แสนเจ็บปวดนี่ ข้าใช้พลังทำร้ายผู้อื่นมามากพอแล้ว ราชาแดนทรนงบังคับให้ข้าต้องทำ"