NC_NC By Vic N

ในป่าทึบที่ราชสีห์หนุ่มพาคนตัวเล็กหลบออกมาไกลจากฝูง ใต้ต้นไม้ต้นใหญ่มีที่พักพิงที่จองกุกทำไว้สำหรับเขาทั้งสองคน สิงโตร่างใหญ่ปล่อยให้คนตัวเล็กได้นั่งอยู่บนตักแกร่งอย่างสบาย จมูกโด่งลูบไล้ไปตามกลุ่มผมนุ่มนิ่มเบาๆเพื่อสูดดมกลิ่นอายความหอม " เหนื่อยจัง " " ขอโทษนะที่ทำให้... อุ้บ!" ยังไม่ทันที่จีมินจะได้เอ่ยอะไรต่อ จองกุกเชยคางเรียวให้หันหน้ามาหาเขาก่อนจะประกบจูบปิดริมฝีปากบางของคนรัก " เลิกขอโทษได้แล้ว " เสียงเข้มเอ่ยพลางดอมดมพวงแก้มใสอยู่แบบนั้นไม่ยอมผละ แต่แม้จะพูดอย่างนั้นทว่าจีมิน กลับรู้สึกผิดมากมายเหลือเกิน เมื่อในใจเขาครุ่นคิดบางอย่างขึ้นมา " กัดเถอะ " " !!! " ประโยคที่ทำเอาจองกุกถึงกับเบิกตากว้างหน่อยๆ " พูดอะไร " " กัดนะ กัดฉัน ให้ฉันเป็นดวงใจของเจ้าป่าได้มั้ย " เสียงหวานที่แสนอ่อนโยนทำให้ใจของสิงโตตัวนี้เต้นระรัวและในตอนนั้น... !!!! ฟึบ!!! จองกุกได้กลายร่างเป็นนฤเคนตัวใหญ่ทำเอาจีมินหล่นลงกับพื้นก่อนเขาจะเอนตัวลงนอนช้าๆ ให้ร่างใหญ่ได้คร่อมบนตัวเขา ลิ้นร้อนๆของเจ้าป่าไล่โลมเล

(คำเตือน ใส่หูฟังด้วยนะคะ) ร่างระหงบอบบางที่นอนหลับใหลบนเตียงกว้างในห้องนอนของราชาหนุ่ม ด้วยพิษร้ายจากอสรพิษ แต่ทว่าอำนาจของมินตราแกร่งกล้าพอที่จะเอาชนะความร้อนดั่งไฟสุมได้ เธอจึงเพียงแค่สลบไสลไปก็เท่านั้น เจคที่ฟื้นจากพิษไข้นั่งเฝ้าเคียงข้างแม่มดผู้อ่อนแอไม่ห่าง พลางมองใบหน้าหวานที่หลับพริ้ม เขารอดชีวิตมาได้ก็เพราะพลังอำนาจของคนตรงหน้านี้ "อะ อือ อื้อ" เสียงครางในลำคอเมื่อคนตัวเล็กตื่นจากนิทรา แววตาหวานกระพริบเบาๆ ความงัวเงียยังคงทำให้ร่างบางมึนๆอยู่บ้าง จนกระทั่ง "เจ้าช่วยข้าทำไม" "..." "เจ้าควรจะหนี แล้วปล่อยให้ข้าตายไปซะ" ราชาหนุ่มเอ่ยขึ้นแต่ยังไร้ซึ่งเสียงตอบรับ ดวงตาคู่สวยมองไปยังร่างสูงกำยำที่ดูจะหายดีเป็นปกติแล้วหลังที่เวทมนตร์ช่วยไว้ได้ "เพราะท่านคงจะเป็นคนเดียวที่แกร่งกล้าสามารถและ...." เสียงแผ่วของมินตราชะงักไปก่อนจะเอื้อมมือเล็กไปจับหลังฝ่ามือใหญ่ของคนที่นั่งอยู่ข้างๆ "ปกป้องข้าได้ ช่วยข้าจากการเป็นแม่มดที่แสนเจ็บปวดนี่ ข้าใช้พลังทำร้ายผู้อื่นมามากพอแล้ว ราชาแดนทรนงบังคับให้ข้าต้องทำ"

(คำเตือน!!! ใส่หูฟังด้วยค่ะ ) อย่าอ่านในที่สาธารณะนะคะ ครืดดดด ปัง เสียงเลื่อนปิดประตูห้องขังเดี่ยว หลังจากที่ชายฉกรรจ์ทำงานจนเสร็จ จองกุกถูกสั่งให้ขังเดี่ยวโดยไม่มีเหตุผล เป็นห้องที่ไม่มีนักโทษเข้าถึง เรียกได้ว่ามันอับมืดเลยก็ว่าได้ ทั้งๆที่ไม่มีความผิด แต่...ทำไมกันล่ะ ทำไมนักโทษชั้นเลวหมายเลข 5813 ถึงถูกสั่งขัง " เหม็นชะมัด! " ร่างสูงสบพึมพำพลางมองรอบๆก่อนจะค่อยๆเดินไปนั่งที่เตียงเหล็กและล้มตัวลงนอนเอามือไขว้กันรองศรีษะไว้ ภายในมีทั้งโต๊ะ เก้าอี้ และ อ่างอาบน้ำที่ก่อด้วยปูนพร้อมสรรพสำหรับนักโทษ พื้นดูสะอาดแม้จะมีกลิ่นอับไปบ้าง ตอนนี้เขาเพียงรอ...รอเวลาบางอย่าง 00:30 น. คืนพระจันทร์มืดดับแทบไม่เห็นแสง อากาศเริ่มหนาวเย็นหน่อยๆ บรรยากาศในคุกเงียบสงัดจนได้ยินเสียงลมที่กำลังพัด ห้องขังเดี่ยวที่ตอนนี้นักโทษหนุ่มผลอยหลับ ห้องขังที่ได้ยินเสียงเพียงหยดน้ำ แต่ทว่า... ตุบ ตุบ ตุบ... แกร็ก เอี๊ยดดด " หืม ? " ฝีเท้าหนักอึ้ง เสียงปลดกุญแจห้องขังพร้อมทั้งเสัยงเปิดประตูช้าๆทำให้ร่างสูงลืมตาตื่นท่ามกลางความมืด ประตูบานใหญ่ถูกเปิดออกพร้อมกับร

(คำเตือน!!!!....ใส่หูฟัง และ หาที่อ่านเงียบๆ) ร่างสูงไล่รุกล้ำต้อนร่างบางให้ถดถอยจนติดหัวเตียง เขาบดจูบตามซอกคอระหงจนจีมินต้องยกมือขึ้นมาดันอกไว้ แต่ทว่าแทฮยองกลับไม่สามารถต้านทานความอยากของตัวเองได้ มือหนาปลดกางเกงตัวเองออก ถอดเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ และไม่ลืมที่จะ แคว็กกกก!! " อ้ะ!! " " แค่เสื้อขาด เดี๋ยวพี่ซื้อให้ใหม่นะ " ใช่ แทฮยองส่งมือไปฉีกเสื้อจีมินออกจนแหวกเห็นหน้าอก ใบหน้าคมก้มลงไปซุกไซร้ หอมดอมดมกลิ่นกาย ริมฝีปากจูบซับตามผิวจีมินอย่างช้าๆ ร่างบางเงยหน้าขึ้นและหลับตาพริ้มปล่อยให้ร่างสูงทำตามใจ ชายหนุ่มค่อยๆถอดกางเกงจีมินออก ถดมันลงไปที่ข้อเท้าก่อนจะเป็นจีมินเองที่เอาเท้าเขี่ยมันจนหลุดออกจากตัว " อืมมมห์ " จุ๊บ แทฮยองเลื่อนใบหน้าขึ้นไปใกล้หน้าคนตัวเล็ก ฟอดดดด ฟอดดด กดจมูกหอมแก้มนิ่มสองข้างด้วยความหลงใหล ร่างกายร้อนรุ่มดังไฟแผดเผา " แห่กก แห่กก " เสี่ยงหอบกระหาย เมื่อแทฮยองซุกไซร้ซอกคอเนียน พลางแลบลิ้นออกมาเลีย  งับ! ฟันคมกัดและดูดเนื้อขาวละเอียดให้ขึ้นสีแดง รอยจ้ำ

จองกุกยืนจ้องมองใบหน้าจีมินอยู่นานแสนนาน พลางยกมือขึ้นลูบแก้มนิ่มเบาๆไปมาอยู่อย่างนั้น ตอนนี้ทั้งสองอยู่ในห้องนอนของจองกุก แขนแกร่งค่อยจับไหล่เล็กให้นั่งลงบนเตียงอย่างช้าๆและเป็นเขาที่คุกเข่าลงที่พื้น จีมินเฝ้ามองการกระทำทั้งหมดแล้วแววตาหวานปนเร้าร้อนอยากจะเรียกอีกฝ่ายเข้ามาในกายเต็มที แควกกก นิ้วยาวค่อยๆรูดซิบกางเกงขาสั้นสามส่วนของจีมินออกแล้วดึงลงมากองที่พื้น กางเกงในตัวน้อยสีเทาที่ล่อตาคม กลับถูกจองกุกก้มลงไปใช้ปากกัดขอบกางเกงเบาๆ จุ๊บ ปากหนาเลื่อนลงมาที่ต้นขาขาวและประทับรอยจูบก่อนจะขบกัดจนเป็นรอยฟัน "ย่าห์ มันเจ็บนะ" "หวานกว่าเค้กก็ขาฮยองนี่ล่ะครับ^^" จองกุกถอดกางเกงนอนของตัวเองที่มันแสนจะถอดง่ายดาย เผยให้เห็นกล้ามเนื้อแน่นที่ขาและจองกุกน้อยที่คับแน่นในกางเกงในสีแดงสด "นายนี่มัน โตแล้วจริงๆสินะ" จีมินที่มองตาไม่กระพริบพร้อมกับกัดริมฝีปากตัวเองเบาๆ เขารีบส่งแขนเรียวไปคล้องคอร่างสูงและดึงขึ้นมานอนบนเตียงด้วยกันโดยที่คนตัวเล็กเป็นฝ่ายนอนลงก่อนเพื่อให้อยู่ภายใต้ร่างกายกำยำของจองกุก หมับ!! ปากบางรุกเร้าบดเบียดปากจองกุก

คำเตือน!!!! ใส่หูฟังถ้าจะฟังคลิปปปป พัคจีมินชายหนุ่มผู้อ่อนโยนไม่อาจเก็บน้ำตาไว้ได้ ปล่อยมันไหลพรากต่อหน้าอาร์มี่นับหมื่นกลางคอนเสิร์ต ใน Rose Bowl เขานั่งลงและเอามือปิดหน้าร้องไห้ที่ต้องจบคอนในวันนี้ หมับ ! " I love you guy~~ " และแน่นอนเป็นจอนจองกุก 'แฟนหนุ่ม' ที่เดินเข้ามานั่งคร่อมช้อนหลังตะโกนบอกรักอาร์มี่แทนจีมิน " เป็นอะไรครับ ไม่เอาไม่ร้อง " มักเน่ยักษ์กระซิบข้างใบหูคนเป็นพี่ ริมปากเขาแนบชิดสนิทกับหูจีมิน " T////T " แต่ทว่าจีมินก็ยังคงร่ำไห้ เห็นอย่างนั้นจองกุกก็ไม่รอช้าก้มขบงับหูจีมินเบาๆ ปากเขาครอบงำและกัดก่อนจะดึงมันนิด แม้เขาจะคิดว่าไม่มีใคาแต่.... " ซารางเฮ... " ปากหนาขยับหน่อยๆเพื่อกระซิบบอกจีมินอีกครั้ง " ฮืออ ฮรึกกก " " จองกุก จีมิน ! " เสียงเข้มตะโกนใส่อาร์มี่อีกครั้ง ซึ่งนั่นทำเอาเมมเบอร์คนอื่นๆต่างพากันงงงวยในการกระทำนี้ โรงแรม A " ยาาาห์ จีมินร้องไห้หนักเลยนี่ ฮ่าๆๆ " " ผมเปล่านะครับฮยอง " จีมินเถียงพี่ใหญ่อย่างซอกจินที่เอ่ยแซว จีมินนั่งอยู่ที